ขู่ขวัญ หมายถึง ก. ทําให้หวาดกลัว, ทําให้เสียขวัญ.
ก. ทําให้กลัวโดยบังคับ; (กฎ) แสดงกิริยาหรือวาจาให้ผู้อื่นต้องกลัวว่าจะเป็นอันตรายต่อชีวิต ร่างกาย เสรีภาพ ชื่อเสียง หรือทรัพย์สินของผู้นั้น หรือของบุคคลที่สาม.
ก. เอาของมีคมเป็นต้นครูด เช่น เอาช้อนขูดมะพร้าว เอาเล็บขูดขี้ผึ้ง,ครูดสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับของมีคม เช่น เอามะพร้าวไปขูดกับกระต่าย.
ก. แสวงหาประโยชน์โดยวิธีบีบบังคับเอา, แสวงหาประโยชน์โดยวิธีบีบบังคับให้จํายอม.
ก. เรียกเอาราคาหรือดอกเบี้ยเกินสมควร.
ก. เรียกเอาราคาหรือดอกเบี้ยเกินสมควร.
พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
(โบ) น. กรุง, บางทีเขียนเป็น โขง. (``กรุง' เป็น ``ขุง' และเป็น ``ขง'อย่าง ทุ่ง-ท่ง, มุ่ง-ม่ง).